روایت اسراف ممنوع

ابان پسر تلغب نقل مى کند:

امام صادق علیه السلام فرمود:

ابان ! تو گمان مى کنى خداوند به کسى که مال و ثروت داده ، به خاطر مقام و منزلت او در پیشگاه خدا بوده و او را خداوند دوست مى دارد؟

و کسى را که از عطاى خود محروم ساخت و زندگیش در تنگنا است ، به خاطر این است که او در نزد خدا بى ارزش است و خداوند او را دوست ندارد؟

هرگز چنین نیست . زیرا ثروت و مال از آن خداست ، به عنوان امانت در اختیار مردم مى گذارد و آنان را آزاد گذاشته که از روى میانه روى بخورند و بیاشامند و لباس تهیه نموده و ازدواج کنند و براى خود وسیله سوارى تهیه کرده و زندگى را به طور اقتصادى بگردانند.

و هرگاه از مخارج معمولى اضافه آمد، از مستمندان و مؤ منان دستگیرى نموده و مشکلات زندگى آنان را برطرف سازند.

هر کس در مال خداوند این چنین شرعى و میانه روى رفتار کند، هر اندازه استفاده نماید و هر کارى انجام دهد، بر وى حلال است .

هر آنچه مى خورد و مى آشامد و سوارى تهیه مى کند و ازدواج مى نماید بر او حلال است .

و کسى که اسراف نموده و در موارد خلاف خروج مى کند برایش حرام خواهد بود.

آنگاه فرمود:

- اسراف نکنید! چون خداوند اسراف کنندگان را دوست ندارد.

اى ابان ! تو فکر مى کنى خداوند از کرم و فضل خود به کسى به عنوان امانت مالى مى دهد او مى تواند اسبى به ده هزار درهم بخرد در صورتى که اسب بیست درهمى هم او را کفایت مى کند و یا کنیزى به هزار دینار بخرد با این که بیست دینارى او را کافى است ؟

سپس فرمود:

زیاده روى نکنید خداوند اسراف کنندگان را دوست ندارد

ج 15 بحار، قسمت چهارم ، ص 201.